Dah lama dah tak post apa apa. Hajat nak del blog ni. Tapi ada something happen and tak tahu nak luah kat mana. Takkan nak luah kat twitter. Boleh je, tapi hm. Entah nak cakap cemana. Dah del dah pun post post yang lama. Macam apa je post yang lama lama tu haih hahaha.
Act, nak post ni untuk someone. For sure untuk Afiq. Post ni somehing like luahan hati acewahh hahaha. Sebab dah tak mampu nak talk to each other. So, ni je caranya nak awak tahu apa yang saya rasa. Tak tahu lah awak baca atau tak. Tapi, harap awak baca. Harap awak jumpa blog ni. Harap lah. Kalau tak jumpa, takpelah.
Sayang,
Awak cakap saya dah berubah. Ya, saya tak tipu. Saya memang dah beruah. 100%. Saya berubah sebab saya terlalu sakit dengan semua benda Since kakak ipar awak hadir dekat ws, semua dah tak sama. Ya semuanya salah saya. Saya tahu. Saya bukan jenis nak bersuara kalau saya tak uas hati. Diam je lah. Saya takkan cakap saya tak suka. Tapi once saya dah tak tahan, saya nak dengar nama dia pun, saya tak nak. Saa lain. Saya tak pernah suarakan apa yang saya tak suka. Saya tak suka perangai awak or what, saya tak cakap apa. Saya takut dekat awak, saya tak cakap pun. Semua yang jadi since the day dia ada, semua sakit. Sampai satu tahap, saya bukan tak tahan. Saya tak kuat. Saya tak suka semuanya. Pasal group kita berempat tu. I don't know. Saya tak suka group tu. Saya tak reti nak gila dekat situ. Saya tak suka dia dalam group tu. Saya jadi entahh. Everythng that happened dalam group tu, make me feel like, urghhhh. I hate everythng. Masa saya cakap saya busy, bukan saya busy pun. Saya tak nak masuk. Tak nak join. Tapi awak tetap suruh saya join, saya masuk, so saya masuk. And awak ingat the day everyone left the group? Semuanya macam salah saya. Maaflah, tapi kenapa saya kena ada? Masuk je lah tiga orang Saya bukan 24h dengan phone. Ada masa saya busy. Banyak benda. Semua ayat ayat member group tu masa nak left. Bukan main. Awak pun sama. Ada je nak marah saya kalau saya tak masuk group. Hm. Kita gaduh teruk. Teruk sangat. Sampai guna aku kau. Saya tak pernah nak cakap saya terasa kalau saya terasa pasal tu. Tapi jujur, saya terasa. Bila awak cakap saya bangang, saya hm. Bila awak marah masa saya tanya awak ikhlas ke tak bagi peluang, awak cakap saya bangang. Entahlah Afiq. Saya tak pernah nak cakap saya terasa. Tapi dalam hati saya, saya terasa. Terasa yang amat. Tapi saya tak balas. And bila saya pendam benda tu semua, saya jadi macam ni. Saya jadi lain. Jadi jahat, tinggikan suara saya, perli awak. Sedangkan saya tahu, saya tak patut buat semua tu. Tapi masa tu, kita gaduh teruk, awak ada masalah. Saya ada banyak sangat masalah masa tu Saya tak cerita dekat awak sebab saya tahu awak ada masalah and saya taknak serabutkan kepala awak. Tak nak awak risau. Saya simpan. Saya sakit. Macam macam yang jadi dalam life saya. Tapi saya cuma cerita dekat awak masalah saya yang kecik kecik je. Saya tak ceritakan yang besar pun. Sebab saya taknak awak risau. Saya pendam semua. Saya sakit atau saya terasa, saya pendam. Saya jadi kasar sebab semua ni. Sebab terlalu sakit. Kadang kadang sayagastrik. Tapi selalunya kerap sakit kepala. Migrain kot. Maybe lah. Saya sakit, saya tak cerita dekat sesiapa. Saya tak tunjuk pun saya sakit. Kadang masa saya akit, orang cakap ini itu, marah marah, jerit jerit sampai saya stress. Saya marah orang. Saya pendam banyak benda. Saya nampak happy dekat luar. Happy sangat sangat. Tapi dalam hati saya tak. Tak macam yang awak nampak. Saya jadi kasar sebab saya nak ajar diri saya jangan lemah. Saya jadi tinggikan suara sebab saya nak ajar diri saya jangan sayangkan semua orang. Jangan terima semua orang supaya stay dengan saya. Jangan harapkan apa apa dari sesiapa. Sebab semua akan pergi tinggalkan saya. Saya takut kalau awak pergi. Saya buat macam saya tak ada apa apa erasaan dekat awak. Sebab saya dah sakit sangat. Saya terasa. Tapi saya tak cakap semua benda. Sampai ada yang saya dah lupa kenapa saya terasa dengan awak.
Sayang.
Andai awak baca entri ni, saya nak awak tahu yang saya sayang sangat sangat dekat awak. Saya yang dulu tak pernah hilang. Ada. Ada lagi. Tapi dia takut nak keluar. Takut nak hadapi benda yang sama. Saya bagi dia takut. Saya tak pernah benci awak. Saya nak berubah untuk awak. Tapi tiap kali saya nak berubah, tiap kali tu ada je benda yang halang sampai saya nak give up and jangan rasa apa apa. Saya sayang sangat dekat awak. Saya tak suka perkataan 'cinta' dulu. Buat saya, it feel like eeeee it's yelkk. Tapi saya dah tak rasa macam tu bila dengan awak. And thenhari tu ada orang cakap, bila kita mudah lafazkan perkataan cinta dekat dia, maknanya kita betul betul cintakan dia. Saya betul betul cintakan awak. Saya tahu saya ada bat banyak salah dekat awak. Mention dengan laki lain, ws dengan kawan awak, buat awak marah, tuduh awak, think negative, kurang ajar and tipu awak. Banyak sangat salah saya dekat awak. Terima kasih sebab setia and sayangkan saya. Saya nak jadi saya yang lama. Tapi bila awak cakap awak benci saya, saya taktahu nak buat apa. Saya orang yang sama. Cuma perangai yang dulu dengan sekarang je tak sama. Hati saya tetap sama. Tetap cintakan awak, sayangkan awak, rindukan awak. Tapi awak cakap awak benci saya. Sayang, hati saya tetap sama. Awak lukakan saya yang sekarang, sama macam awak lukakan saya yang dulu. Awak cakap awak dah benci saya. Saya taktahu nak cakap macam mana. Sakit bila orang yang kita sayang benci kita. Kifarah untuk saya, mungkin. Bila awak cakap macam tu, saya tak tahu nak berubah macam mana. Tak tahu nak start dekat mana. Macam hm entahlah. Awak, tadi saya bukak wc. Saya bertekak dengan kakak ipar awak tu. Saya tak kisah dia nak cakap dekat saya. Tapi saya sedih, saya sakit, saya tak suka, saya benci bila dia cakap " Afiq tu pun kalau boleh tak hadap dengan chocolate kau." Kenapa dia cakap macam tu? Awak memang tak hadap ke? Saya beli tu dekat awak. Ikhlas untuk awak. Tapi dia cakap macam tu. Hm saya tak tahu nak cakap apa. Gaduh dengan awak, saya boleh tahan dari menangis. Tapi bila dia buat ayat macam tu, saya tak tahu nak cakap apa. Saya cuma menangis je awak. Saya dah tahan. Saya dah tak pedulikan. Tapi ayat dia tu sakit. Dia tak ada hak nak cakap pasal apa aak hadap atau tak. Entahlah. Betul ke awak memang kalau boleh, tak hadap dengan chocolate tu? Takpelah. Saya tak kacau awak dah sayang. Saya nak ubah diri saya je. Awak jaga diri. Saya sayang awak. Sayang sangat sangat sangat. Kena kuatkan diri bila orang dah benci kita haha. Jaga makan minum awak. Jaga solat. Goodluck for your life and spm. Saya ada dekat sini, kalau awak perlukan saya. Saya rindu sangat dekat awak. Saya mampu nak cakap dekat sini je. Tak mampu nak hantar dekat awak. Sebab setiap yang keluar dari mulut kita, akan timbulkan pergaduhan. So, awak pun dah benci saya. Saya tak boleh menangis, tapi saya dah menangis. Saya sayang awak. Jaga diri. Semoga bahagia. Assalammualaikum Syed Muhammad Afiq Danial.
Act, nak post ni untuk someone. For sure untuk Afiq. Post ni somehing like luahan hati acewahh hahaha. Sebab dah tak mampu nak talk to each other. So, ni je caranya nak awak tahu apa yang saya rasa. Tak tahu lah awak baca atau tak. Tapi, harap awak baca. Harap awak jumpa blog ni. Harap lah. Kalau tak jumpa, takpelah.
Sayang,
Awak cakap saya dah berubah. Ya, saya tak tipu. Saya memang dah beruah. 100%. Saya berubah sebab saya terlalu sakit dengan semua benda Since kakak ipar awak hadir dekat ws, semua dah tak sama. Ya semuanya salah saya. Saya tahu. Saya bukan jenis nak bersuara kalau saya tak uas hati. Diam je lah. Saya takkan cakap saya tak suka. Tapi once saya dah tak tahan, saya nak dengar nama dia pun, saya tak nak. Saa lain. Saya tak pernah suarakan apa yang saya tak suka. Saya tak suka perangai awak or what, saya tak cakap apa. Saya takut dekat awak, saya tak cakap pun. Semua yang jadi since the day dia ada, semua sakit. Sampai satu tahap, saya bukan tak tahan. Saya tak kuat. Saya tak suka semuanya. Pasal group kita berempat tu. I don't know. Saya tak suka group tu. Saya tak reti nak gila dekat situ. Saya tak suka dia dalam group tu. Saya jadi entahh. Everythng that happened dalam group tu, make me feel like, urghhhh. I hate everythng. Masa saya cakap saya busy, bukan saya busy pun. Saya tak nak masuk. Tak nak join. Tapi awak tetap suruh saya join, saya masuk, so saya masuk. And awak ingat the day everyone left the group? Semuanya macam salah saya. Maaflah, tapi kenapa saya kena ada? Masuk je lah tiga orang Saya bukan 24h dengan phone. Ada masa saya busy. Banyak benda. Semua ayat ayat member group tu masa nak left. Bukan main. Awak pun sama. Ada je nak marah saya kalau saya tak masuk group. Hm. Kita gaduh teruk. Teruk sangat. Sampai guna aku kau. Saya tak pernah nak cakap saya terasa kalau saya terasa pasal tu. Tapi jujur, saya terasa. Bila awak cakap saya bangang, saya hm. Bila awak marah masa saya tanya awak ikhlas ke tak bagi peluang, awak cakap saya bangang. Entahlah Afiq. Saya tak pernah nak cakap saya terasa. Tapi dalam hati saya, saya terasa. Terasa yang amat. Tapi saya tak balas. And bila saya pendam benda tu semua, saya jadi macam ni. Saya jadi lain. Jadi jahat, tinggikan suara saya, perli awak. Sedangkan saya tahu, saya tak patut buat semua tu. Tapi masa tu, kita gaduh teruk, awak ada masalah. Saya ada banyak sangat masalah masa tu Saya tak cerita dekat awak sebab saya tahu awak ada masalah and saya taknak serabutkan kepala awak. Tak nak awak risau. Saya simpan. Saya sakit. Macam macam yang jadi dalam life saya. Tapi saya cuma cerita dekat awak masalah saya yang kecik kecik je. Saya tak ceritakan yang besar pun. Sebab saya taknak awak risau. Saya pendam semua. Saya sakit atau saya terasa, saya pendam. Saya jadi kasar sebab semua ni. Sebab terlalu sakit. Kadang kadang sayagastrik. Tapi selalunya kerap sakit kepala. Migrain kot. Maybe lah. Saya sakit, saya tak cerita dekat sesiapa. Saya tak tunjuk pun saya sakit. Kadang masa saya akit, orang cakap ini itu, marah marah, jerit jerit sampai saya stress. Saya marah orang. Saya pendam banyak benda. Saya nampak happy dekat luar. Happy sangat sangat. Tapi dalam hati saya tak. Tak macam yang awak nampak. Saya jadi kasar sebab saya nak ajar diri saya jangan lemah. Saya jadi tinggikan suara sebab saya nak ajar diri saya jangan sayangkan semua orang. Jangan terima semua orang supaya stay dengan saya. Jangan harapkan apa apa dari sesiapa. Sebab semua akan pergi tinggalkan saya. Saya takut kalau awak pergi. Saya buat macam saya tak ada apa apa erasaan dekat awak. Sebab saya dah sakit sangat. Saya terasa. Tapi saya tak cakap semua benda. Sampai ada yang saya dah lupa kenapa saya terasa dengan awak.
Sayang.
Andai awak baca entri ni, saya nak awak tahu yang saya sayang sangat sangat dekat awak. Saya yang dulu tak pernah hilang. Ada. Ada lagi. Tapi dia takut nak keluar. Takut nak hadapi benda yang sama. Saya bagi dia takut. Saya tak pernah benci awak. Saya nak berubah untuk awak. Tapi tiap kali saya nak berubah, tiap kali tu ada je benda yang halang sampai saya nak give up and jangan rasa apa apa. Saya sayang sangat dekat awak. Saya tak suka perkataan 'cinta' dulu. Buat saya, it feel like eeeee it's yelkk. Tapi saya dah tak rasa macam tu bila dengan awak. And thenhari tu ada orang cakap, bila kita mudah lafazkan perkataan cinta dekat dia, maknanya kita betul betul cintakan dia. Saya betul betul cintakan awak. Saya tahu saya ada bat banyak salah dekat awak. Mention dengan laki lain, ws dengan kawan awak, buat awak marah, tuduh awak, think negative, kurang ajar and tipu awak. Banyak sangat salah saya dekat awak. Terima kasih sebab setia and sayangkan saya. Saya nak jadi saya yang lama. Tapi bila awak cakap awak benci saya, saya taktahu nak buat apa. Saya orang yang sama. Cuma perangai yang dulu dengan sekarang je tak sama. Hati saya tetap sama. Tetap cintakan awak, sayangkan awak, rindukan awak. Tapi awak cakap awak benci saya. Sayang, hati saya tetap sama. Awak lukakan saya yang sekarang, sama macam awak lukakan saya yang dulu. Awak cakap awak dah benci saya. Saya taktahu nak cakap macam mana. Sakit bila orang yang kita sayang benci kita. Kifarah untuk saya, mungkin. Bila awak cakap macam tu, saya tak tahu nak berubah macam mana. Tak tahu nak start dekat mana. Macam hm entahlah. Awak, tadi saya bukak wc. Saya bertekak dengan kakak ipar awak tu. Saya tak kisah dia nak cakap dekat saya. Tapi saya sedih, saya sakit, saya tak suka, saya benci bila dia cakap " Afiq tu pun kalau boleh tak hadap dengan chocolate kau." Kenapa dia cakap macam tu? Awak memang tak hadap ke? Saya beli tu dekat awak. Ikhlas untuk awak. Tapi dia cakap macam tu. Hm saya tak tahu nak cakap apa. Gaduh dengan awak, saya boleh tahan dari menangis. Tapi bila dia buat ayat macam tu, saya tak tahu nak cakap apa. Saya cuma menangis je awak. Saya dah tahan. Saya dah tak pedulikan. Tapi ayat dia tu sakit. Dia tak ada hak nak cakap pasal apa aak hadap atau tak. Entahlah. Betul ke awak memang kalau boleh, tak hadap dengan chocolate tu? Takpelah. Saya tak kacau awak dah sayang. Saya nak ubah diri saya je. Awak jaga diri. Saya sayang awak. Sayang sangat sangat sangat. Kena kuatkan diri bila orang dah benci kita haha. Jaga makan minum awak. Jaga solat. Goodluck for your life and spm. Saya ada dekat sini, kalau awak perlukan saya. Saya rindu sangat dekat awak. Saya mampu nak cakap dekat sini je. Tak mampu nak hantar dekat awak. Sebab setiap yang keluar dari mulut kita, akan timbulkan pergaduhan. So, awak pun dah benci saya. Saya tak boleh menangis, tapi saya dah menangis. Saya sayang awak. Jaga diri. Semoga bahagia. Assalammualaikum Syed Muhammad Afiq Danial.